Back
Βρίσκεστε εδώ: Home 
Τα νεα Τα νέα μας Χώρα Σκοπέλου: Ταξίδι στη μαγευτική μικροπολιτεία των Σποράδων
Τα νεα Τα νέα μας Χώρα Σκοπέλου: Ταξίδι στη μαγευτική μικροπολιτεία των Σποράδων
Χώρα Σκοπέλου: Ταξίδι στη μαγευτική μικροπολιτεία των Σποράδων
Αμφιθεατρικά χτισμένη, με νησιώτικη αρχιτεκτονική ιδιαίτερη και αναλλοίωτη στον χρόνο, είναι ένας από τους πιο όμορφους προορισμούς στο βόρειο Αιγαίο.
Πρωτεύουσα ενός νησιού που λογίζεται ανάμεσα στα πιο πράσινα του Αιγαίου, με το 80% της έκτασής του να καλύπτεται από προστατευόμενα πευκοδάση, ελιές και δαμασκηνιές, η Χώρα της Σκοπέλου είναι μια μαγευτική μικροπολιτεία. Με αρχιτεκτονική ιδιαίτερη και αναλλοίωτη στον χρόνο, η οποία αντικατοπτρίζεται στα χαρακτηριστικά της, ασπροκόκκινα σπίτια –τα πρώτα που παρατηρεί όποιος φτάνει εδώ για πρώτη φορά.
Η Σκόπελος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Βορείων Σποράδων μετά τη Σκιάθο, αλλά κι αυτό που, συγκριτικά με την τελευταία (η οποία απολαμβάνει κοσμοπολίτικης φήμης), διατηρεί σε μεγάλο βαθμό την πιο παραδοσιακή ταυτότητα της περιοχής. Διόλου τυχαία, άλλωστε, η Χώρα είναι κι επισήμως χαρακτηρισμένη ως «παραδοσιακός οικισμός» (από το 1978), θεωρούμενη ένας από τους πιο όμορφους προορισμούς στο βόρειο Αιγαίο.
Η γνώμη αυτή, μάλιστα, επιβεβαιώθηκε και έμπρακτα χάρη στον διεθνή κινηματογράφο των τελευταίων ετών, αφού οι συντελεστές της υπερ-επιτυχημένης ταινίας «Mamma Mia!» (2008) διάλεξαν να κάνουν πολλά γυρίσματα στη Σκόπελο, ενώ φιλοτεχνούσαν το φανταστικό νησί Καλοκαίρι, όπου εξελίσσεται η δράση του φιλμ. Πράγμα που αύξησε την τουριστική κίνηση προς τα εδώ, αν και η Σκιάθος εξακολουθεί να συγκεντρώνει μεγαλύτερα πλήθη επισκεπτών. Κάτι, βέβαια, που, με τη σειρά του, καθιστά τη Σκόπελο προτιμότερη για όσους επιθυμούν να παραθερίζουν μακριά από την έντονη κοσμοσυρροή.
Τριγυρίζοντας τη Χώρα της Σκοπέλου
Η Χώρα, που λέγεται και «Πόλη της Σκοπέλου», βρίσκεται στη νοτιοανατολική ακτή του νησιού, στο πιο πεδινό και εύφορό του τμήμα, όντας χτισμένη αμφιθεατρικά στο βάθος ενός κλειστού κόλπου, στα ριζά των λόφων της Αγίας Παρασκευής. Εδώ, μάλιστα, είναι και το ένα από τα δύο κύρια λιμάνια της Σκοπέλου –το άλλο εντοπίζεται βορειοδυτικά, στο Λουτράκι– ενώ, εναλλακτικά, υπάρχει και ο Αγνώντας στα νοτιοδυτικά, όπου προσεγγίζουν τα επιβατικά πλοία εάν οι καιρικές συνθήκες κρίνονται κακές. Σύμφωνα με την απογραφή του 2021 ο μόνιμος πληθυσμός ανέρχεται σε 3.090 κατοίκους.
Η σημερινή κωμόπολη έχει χτιστεί εκεί όπου κατά την αρχαιότητα βρισκόταν η Πεπάρηθος, που με τη σειρά της μάλλον οικοδομήθηκε πάνω στα ερείπια προγενέστερου μυκηναϊκού οικισμού –Πεπάρηθος, μάλιστα, λεγόταν και ολόκληρο το νησί, μέχρι τα Ρωμαϊκά χρόνια, όταν άρχισε να επικρατεί η ονομασία Σκόπελος. Το κράτος αυτό ήταν φημισμένο για το λάδι του, αλλά και για το πολυπαινεμένο του κρασί (πεπαρήθιος οίνος, μάλλον είδος κόκκινου μπρούσκου), που σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είχε ακόμα και αφροδισιακές ιδιότητες. Μετά τη Ρωμαιοκρατία το νησί εντάχθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αργότερα όμως διατέλεσε και πειρατικό καταφύγιο, πριν το κατακτήσουν οι Βενετοί και τελικά οι Τούρκοι.
Η Χώρα δεν είναι μικρή, μα δεν είναι και μεγάλη, πράγμα που σημαίνει ότι προσφέρεται να τη γνωρίσει κανείς περπατώντας. Έτσι, άλλωστε, θα έχετε την ευκαιρία να βαδίσετε σε πανέμορφα, φροντισμένα καλντερίμια, να θαυμάσετε από κοντά τη λαϊκή, νησιώτικη αρχιτεκτονική των παραδοσιακών της σπιτιών και να αντιληφθείτε ευκρινέστερα ότι αυτό το σφιχταγκαλιασμένο, πυκνό δίκτυο οικοδομημάτων που βλέπετε από μακριά, φτάνοντας στο λιμάνι, αποτελείται από οικίες, ανηφοριές, σοκάκια και δεκάδες εκκλησίες και ξωκλήσια (ορισμένα, μάλιστα, είναι ιδιωτικά). Με τον καιρό, εντωμεταξύ, οι ντόπιοι έπαψαν να περιορίζονται στα σκούρα και λευκά χρώματα που επικρατούσαν παλιότερα στις κατοικίες τους και άρχισαν να χρησιμοποιούν και φωτεινότερες επιλογές, λ.χ. μπλε, πράσινο ή πορτοκαλί –κυρίως όσον αφορά τις πόρτες και τα παράθυρα.
Μία από τις ωραίες διαδρομές που αξίζει να κάνετε ξεκινά από το Πηγαδάκι και ανεβαίνει προς τα μεσαιωνικά ερείπια του Ενετικού Κάστρου, όπου έδρευε κάποτε η οικογένεια Γκίζι, η οποία εξουσίαζε τις Βόρειες Σποράδες. Κατηφορίζοντας ξανά και διασχίζοντας τη Χώρα θα σταθείτε να θαυμάσετε το επισκέψιμο Αρχοντικό Βακράτσα (ή Παλιό Αρχοντικό), το σπίτι του λογοτέχνη Παύλου Νιρβάνα στη συνοικία του Αγίου Ιωάννη, αλλά και το Λαογραφικό Μουσείο Σκοπέλου, το οποίο στεγάζεται σε παλιό αρχοντικό του 1795, που αναθεμελιώθηκε το 1971, μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1963. Ο σεισμός αυτός, μάλιστα, προξένησε σημαντικές ζημιές και σε πολλές οικίες, μερικές εκ των οποίων παραμένουν μισογκρεμισμένες.
Στο Λαογραφικό Μουσείο, τώρα, θα δείτε ένα παλιό καθιστικό με τζάκι, νυφική κρεβατοκάμαρα (με κούνια μωρού) και δωμάτια φιλοξενούμενων, όπως βέβαια και τις πλούσιες συλλογές αντικειμένων. Τα οποία δεν αντανακλούν μόνο την παλιά καθημερινότητα των κατοίκων της Σκοπέλου, αλλά και την ανάπτυξη των λαϊκών της εργαστηρίων, που διακρίθηκαν για τα υφαντά τους (η παραδοσιακή φορεσιά του νησιού είναι ξακουστή), για τα χαρακτηριστικά μαχαίρια (που έχουν χαραγμένες λαϊκές παροιμίες), για την επεξεργασία ξύλου και την κεραμική, αλλά και για τη ναυπηγική –που αντανακλάται στα αντίγραφα σκαφών του γνωστού τεχνίτη Τριαντάφυλλου Μπουνταλά. Το νησί διατηρούσε ονομαστά ναυπηγεία σε παλιότερα χρόνια, βιώνοντας μαρασμό όταν έκλεισαν. Αυτό που τον ανέκοψε αποτελεσματικά ήταν η τουριστική ανάπτυξη, η οποία έγινε σταθερή από τη δεκαετία του 1980 και μετά, λειτουργώντας ως μοχλός οικονομικής σταθερότητας.
Μια άλλη βόλτα που δεν πρέπει να χάσετε είναι η ανάβαση από τη λεγόμενη «Παναγίτσα του Πύργου» έως το Ενετικό Κάστρο και από εκεί πίσω προς την παραλία, μέσα από τα σοκάκια της παλιάς πόλης. Τα σκαλοπάτια, βέβαια, είναι αρκετά, όμως αξίζει τον κόπο. Η Παναγίτσα του Πύργου, ειδικά, ανήκει στα πιο σημαντικά αξιοθέατα της Χώρας. Πρόκειται για μια πολύ όμορφη εκκλησία (αρχιτεκτονικά είναι σταυροειδής με τρούλο) αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου, η οποία βρίσκεται πάνω στον βράχο, στην είσοδο του λιμανιού. Το τέμπλο της χρονολογείται στον 17ο αιώνα κι έχει σκηνές από την Αγία Γραφή, καθώς και σκαλισμένα λουλούδια και πουλιά.
Από όποια διαδρομή κι αν ανεβείτε στο κάστρο, τώρα, είναι σίγουρο ότι το βλέμμα σας θα πέσει σε μία ακόμα γραφική εκκλησία που βρίσκεται εκεί, όντας αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο. Πρόκειται για μικρή βασιλική με τρούλο, που χτίστηκε στη θέση παλαιότερου ναού, διατηρώντας το ξυλόγλυπτο τέμπλο αυτού, με εικόνες που χρονολογούνται έως και τον 17ο αιώνα. Το εκκλησάκι απειλήθηκε με κατάρρευση τα τελευταία χρόνια, σώθηκε όμως χάρη σε ειδικές, αναστηλωτικές εργασίες. Στον χώρο του κάστρου, επίσης, θα δείτε και τον Άγιο Αθανάσιο, τον παλαιότερο ιερό ναό της Σκοπέλου (11ος αιώνας).
Τέλος, βγαίνοντας 3,5 χιλιόμετρα έξω από τη Χώρα, θα θαυμάσετε και τη Μονή Ευαγγελίστριας (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου), γνωστή και ως «Μονή των Δαπόντε» ανάμεσα στους ντόπιους, καθώς εκεί έζησε κατά τον 18ο αιώνα ο Καισάριος Δαπόντες, σπουδαίος Σκοπελίτης λόγιος και Αγιορείτης μοναχός. Σήμερα είναι γυναικείο μοναστήρι, το οποίο διατηρεί τη φρουριακή του εμφάνιση και εντυπωσιάζει με το χτίσιμό του στη δυσπρόσιτη πλευρά ενός κατάφυτου φαραγγιού, αλλά και με την υπέροχη θέα που απολαμβάνει στο λιμάνι της Χώρας. Στο εσωτερικό σώζονται και εικόνες σαν αυτή της Παναγίας της Παμμακαρίστου, που χρονολογείται στον 15ο-16ο αιώνα.
Επιλογές για διαμονή, καφέ-ποτό και φαγητό
Η σταθερή τουριστική ανάπτυξη της Σκοπέλου εξασφαλίζει μια πληθώρα επιλογών για τους επισκέπτες της, που έχουν την ευκαιρία να προσανατολιστούν ανάλογα με το μπάτζετ και τις γενικότερες ανάγκες τους, χωρίς να ανησυχούν για το αν θα τους λείψει κάτι.
Στον τομέα της διαμονής, ας πούμε, υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για ενοικιαζόμενα δωμάτια, διαμερίσματα ή βίλες (ορισμένες με δική τους πισίνα), τις οποίες θα βρείτε σε δημοφιλείς πλατφόρμες τύπου Airbnb. Δεν λείπουν όμως και τα καλά ξενοδοχεία για όσους επιθυμούν κάτι πιο οργανωμένο. Το πεντάστερο «Skopelos Village», ας πούμε, απευθύνεται σε όσους αναζητούν μια εμπειρία πολυτέλειας σε στρατηγική απόσταση από το κέντρο της Χώρας και το λιμάνι. Το «Aeolos Hotel», πάλι, βρίσκεται μόλις 600 μέτρα από την παραλία, διαθέτοντας και μεγάλη εξωτερική πισίνα, ενώ το «Denise» προσφέρει επιπλωμένα μπαλκόνια με θέα στην κωμόπολη και στη θάλασσα. Πολύ καλή επιλογή είναι και το τετράστερο «Amalia Hotel», ενώ για κάτι πιο οικονομικό μπορείτε να αναζητήσετε και το «Thea Home».
Ανάλογα πολλές είναι φυσικά και οι επιλογές για καφέ και ποτό, μιας και η Σκόπελος διαθέτει νυχτερινή ζωή για όλα τα γούστα. Σε μια καθαρά ενδεικτική επιλογή, το «Swell» έχει ωραία θέα και καλά κοκτέιλ, το «Karavia» προσφέρει καφέ, γλυκά και σνακ δίπλα στη θάλασσα, ενώ σίγουρα πρέπει να περάσετε μια βόλτα από το «Jazz Cafè Platanos», για καφέ, μπύρα ή κρασί κάτω από τη δροσιά ενός μεγάλου πλάτανου, υπό τους ήχους τζαζ, αλλά και ροκ επιλογών. Καλές περιπτώσεις είναι επίσης ο «Anemos», η «Kanela» –με ωραίο καφέ και υπέροχο σνακ πιπερόπιτα, αν βρείτε– αλλά και το «Decimo Coffee & Brunch», με προσεγμένα κρύα σάντουιτς και oreo muffins.
Το φαγητό στη Σκόπελο είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία, καθώς ερχόμενοι εδώ θα έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε διάφορα τοπικά προϊόντα ποιότητας (π.χ. πευκόμελο, λευκά δαμάσκηνα, κατσικίσιο τυρί κτλ.), όπως και παραδοσιακή μαγειρική και ζαχαροπλαστική, επιλογές δηλαδή όπως ροφό στιφάδο, κρεμμυδόπιτα με γλυκιά κρέμα, ροζέδες και αυγάτο (γλυκό του κουταλιού δαμάσκηνο). Τέτοια καλούδια θα βρείτε στην «Κουζίνα της Κυρατσώς» στο παλιό λιμάνι, η οποία φημίζεται σε όλο το νησί για τον ροφό στιφάδο της.
Από εκεί και πέρα, οι καλές επιλογές για να γευματίσετε έξω αφθονούν κι έτσι μόνο ενδεικτικά μπορούμε να σταθούμε σε κάποιες προτάσεις, σαν π.χ. το «Περιβόλι» με τα καλομαγειρεμένα φαγητά παντός είδους, τις «Μούσες» με τα εξαιρετικά ψάρια και θαλασσινά (δοκιμάστε σφυρίδα με πουρέ αρακά), τον «Μώλο» στο λιμάνι με ιστορία άνω των 20 ετών ή το «Olivo» που ανοίγει για δείπνο και ποντάρει σε πιο γκουρμέ κουζίνα. Το «Terpsis», επίσης, συστήνεται για τους λάτρεις των κρεατικών (υπέροχο το κοτόπουλο φούρνου, αλλά και το κοντοσούβλι του), το «Ρόδι» φημίζεται για τις σπιτικές του γεύσεις, ενώ δεν γίνεται να μην αναφερθούν το ρεστοράν «Πεπάρηθος» (με πρώτης τάξης μουσακά και κρέατα στη σούβλα) και το «Εστιατόριο της Άννας» της Άννας Αϊβάζογλου, που ανοίγει για βράδυ και συνδυάζει τοπική παράδοση, πολίτικες/αρμένικες αναφορές και γαλλική κουζίνα.
Τέλος, μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία σας περιμένει αν ανεβείτε στο Ενετικό Κάστρο, είτε με τα πόδια (σημειωτέον ότι τα σκαλοπάτια είναι πολλά), είτε παρκάροντας στο τέλος του περιφερειακού δρόμου και συνεχίζοντας για λίγο με τα πόδια. Εκεί θα βρείτε το μεζεδοπωλείο-ουζερί «Ανατολή», με απρόσκοπτη θέα στο βόρειο Αιγαίο και με ζωντανή μουσική από τον ιδιοκτήτη Γιώργο Ξηντάρη και τους δύο γιους του, τον Αντώνη και τον Θοδωρή. Ο Ξηντάρης είναι μία από τις τελευταίες αυθεντικές ρεμπέτικες φιγούρες της χώρας μας –είχε διακριθεί κάποτε και συμμετέχοντας στο soundtrack της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς «Το Μινόρε της Αυγής»– ενώ στην κουζίνα βρίσκεται η σύζυγός του, παρασκευάζοντας παραδοσιακή σκοπελίτικη τυρόπιτα, μελιτζάνες ιμάμ μπαϊλντί και σπιτικά κεφτεδάκια.
Πώς θα έρθετε εδώ
Στη Σκόπελο θα φτάσετε ακτοπλοϊκά και πολύ εύκολα, καθώς υπάρχουν πολλά δρομολόγια πλοίων για τη Χώρα, από διάφορα λιμάνια της Ελλάδας. Υπάρχει, επίσης, σύνδεση με τα υπόλοιπα μεγάλα νησιά των Βορείων Σποράδων, άρα μπορείτε άνετα να ταξιδέψετε προς και από Σκιάθο και Αλόννησο. Ο ευκολότερος τρόπος να φτάσετε στη Σκόπελο από την ηπειρωτική Ελλάδα είναι να ξεκινήσετε από τον Βόλο, από όπου υπάρχει καθημερινά πλοίο σε όλη τη διάρκεια του έτους. Ανάλογα με το δρομολόγιο που θα διαλέξετε, το ταξίδι κρατάει από 2 έως 4 ώρες.
Αν εκκινήσετε από την Αθήνα και δεν θέλετε να φτάσετε ως τον Βόλο, μπορείτε να πάρετε καράβι από το Μαντούδι της Εύβοιας (1,5 έως 3 ώρες), κατά τη θερινή σεζόν. Εποχιακά δρομολόγια πραγματοποιούνται κάθε καλοκαίρι και από το λιμάνι του Αγίου Κωνσταντίνου στη Φθιώτιδα (γύρω στις 4 ώρες), ενώ από φέτος τον Ιούνιο ξαναρχίζει και η προσωρινή ακτοπλοϊκή σύνδεση με τη Θεσσαλονίκη, με ταχύπλοα (εκτελούν το ταξίδι σε κάτι παραπάνω από 2 ώρες), η οποία αναμένεται να διαρκέσει ως το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη.
ΠΗΓΗ: travel.gr
