Τα 3 σενάρια της επόμενης μέρας για τη χώρα μας

Με υπόθεση εργασίας ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη σχεδιάζεται η στρατηγική που θα ακολουθήσουν Βρυξέλλες, Βερολίνο και Φρανκφούρτη, ενόψει του «καυτού φθινοπώρου της κρίσης». Πρόκειται για εξέλιξη η οποία αντικατοπτρίζεται στην υιοθέτηση ελαφρώς πιο ήπιων τόνων έναντι της χώρας μας από Ευρωπαίους πολιτικούς.

Διαβάζουμε στην καθημερινή:

Τις τελευταίες ημέρες και η οποία δεν ήταν καθόλου αυτονόητη – όχι μόνο μέχρι τις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, αλλά και μέχρι προ δύο εβδομάδων. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Καθημερινής», non paper που διακινείται εσχάτως μεταξύ διπλωματικών κύκλων στις Βρυξέλλες περιγράφει τρεις άξονες στρατηγικής για την αντιμετώπιση της κρίσης:

– Πρώτον, την παρέμβαση της ΕΚΤ για τη μείωση του κόστους δανεισμού της Ιταλίας και της Ισπανίας. Αγκάθι σε αυτό το μέτωπο αποτελεί η διχογνωμία για το αν η παρέμβαση αυτή θα πρέπει να περιορίζεται στην αγορά εντόκων γραμματίων ή να επεκταθεί και σε τίτλους μακροπρόθεσμης ωρίμανσης. Οριστική συμφωνία ενδεχομένως να μην επέλθει εντός του Σεπτεμβρίου και έως ότου διαπιστωθεί το εύρος των πιέσεων που θα δεχθούν Μαδρίτη και Ρώμη.

– Δεύτερον, την παροχή παράτασης στο χρονοδιάγραμμα προσαρμογής της Ελλάδας, ενδεχομένως όμως μικρότερης εκείνης που ζητεί η Αθήνα και υπό την προϋπόθεση ότι θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση της τρόικας και ότι θα επιδείξει εμπράκτως την αποφασιστικότητά της η ελληνική κυβέρνηση στην υλοποίηση των συμπεφωνημένων δεσμεύσεών της. Ταυτόχρονα, συζητείται και το ενδεχόμενο «επιβράβευσης» των άλλων κρατών που βρίσκονται σε πρόγραμμα, ώστε να εκτονωθούν οι υφεσιακές πιέσεις στις υπόλοιπες περιφερειακές οικονομίες.

– Τρίτον, το σχέδιο του κειμένου εργασίας, που ετοιμάζεται και ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Οκτωβρίου, προβλέπει την εμβάθυνση των διαδικασιών δημοσιονομικής, οικονομικής και τραπεζικής ενοποίησης της Ευρώπης, όπως είναι άλλωστε το πάγιο αίτημα της Γερμανίας.

Σύμφωνα με διπλωματικές εκτιμήσεις στις Βρυξέλλες, η σταδιακή αλλαγή στάσης της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα οφείλεται σε δύο παράγοντες:

αφενός μεν στη διαφαινόμενη συμφωνία μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων στην Ελλάδα για τα μέτρα των 11,6 δισ. και την ικανοποίηση που επικρατεί στην Ε. Ε. για τη στάση που τηρεί μέχρι στιγμής ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, αφετέρου δε στους φόβους για τις απρόβλεπτες συνέπειες που θα είχε μια ενδεχόμενη αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ τη δεδομένη χρονική συγκυρία. «Αν η Μέρκελ πάρει λάθος απόφαση τώρα, θα μείνει στην Ιστορία για πάντα ως η πολιτικός που τίναξε στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα», λέει στην «Κ» υψηλόβαθμος διπλωμάτης στις Βρυξέλλες.

Την ίδια εκτίμηση συμμερίζεται και άλλος ομόλογός του: «Πλην ορισμένων Ταλιμπάν τεχνοκρατών και της οικονομικής συντάξεως της Frankfurter Allgemeine Zeitung, όλοι οι άλλοι αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που εγκυμονεί το λεγόμενο Grexit».

Σημειώνεται ότι πέραν των γνωστών πιέσεων στην Ισπανία και την Πορτογαλία, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν είναι επιθυμητή και για λόγους που σχετίζονται με το ευρύτερο οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο: η πιθανή επάνοδος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην εξουσία, σε συνδυασμό με την ένταση του αντι-ευρωπαϊκού κλίματος στην Ιταλία, θα μπορούσε να οδηγήσει τη Ρώμη εκτός ευρώ, ειδικά αν έχει δημιουργηθεί ιστορικό προηγούμενο με την Ελλάδα.

Με δεδομένο ότι εξίσου οριακές είναι οι σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ε. Ε., καθίσταται σαφές ότι τους επόμενους μήνες θα κριθεί η τύχη της Ευρώπης συνολικά. Τυχόν διαλυτικές τάσεις στην ήπειρό μας θα επηρεάσουν καθοριστικά και τις αμερικανικές εκλογές, ενώ θα προκαλέσουν «ανώμαλη προσγείωση» και στην κινεζική -και άρα στην παγκόσμια- οικονομία.

Τα παραπάνω βέβαια δεν σημαίνουν ότι η Ευρωζώνη είναι διατεθειμένη για μεγάλες υπαναχωρήσεις απέναντι στην Αθήνα ή ότι θα αποδεχθεί εκβιασμούς. Και αυτό, διότι διαρκώς ισχυροποιείται το στρατόπεδο που υποστηρίζει ότι αν η Ελλάδα δείξει ότι δεν μπορεί να ακολουθήσει, τότε μόνη λύση για να σωθεί η Ευρωζώνη είναι να ακρωτηριαστεί το «προβληματικό της μέλος». Η άποψη αυτή είναι ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ Ολλανδών διπλωματών και στελεχών του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών. Οπως επανειλημμένως έχει μεταδώσει η «Κ» άλλωστε, τα σχετικά σχέδια επί χάρτου είναι έτοιμα. Ενδεικτικό είναι ότι, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, τεχνοκράτες της ΕΚΤ φέρονται να βολιδοσκόπησαν Ελληνες συναδέλφους τους, λίγο πριν από τον Δεκαπενταύγουστο, με σκοπό να διερευνήσουν αν η Ελλάδα θα δεχόταν εθελοντική έξοδο από το ευρώ με αντάλλαγμα χρηματική βοήθεια ύψους 40 έως 60 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η κοφτή αρνητική απάντηση που εισέπραξαν παγώνει προς το παρόν τις σχετικές σκέψεις. Η σχετική συζήτηση έγινε σε μεσαίο επίπεδο, ώστε να μπορεί να διαψευστεί. «Κανείς πολιτικός ηγέτης δεν θα κάνει ερωτήσεις για τις οποίες δεν ξέρει την απάντηση.

Η προεργασία γίνεται αρχικά σε μεσαίο και αργότερα σε υψηλό επίπεδο», υποστηρίζει η πηγή της «Κ». Εν ολίγοις, η θέση στην οποία φαίνεται να καταλήγουν Βρυξέλλες και Βερολίνο συνοψίζεται ως εξής: πρώτον, οι προσπάθειες που έχει κάνει η Ελλάδα μπορεί να μην είναι αρκετές, αλλά δεν είναι αμελητέες. Δεύτερον, καίτοι εφικτή, η εξώθηση της χώρας μας εκτός Ευρωζώνης δεν είναι επιθυμητή, αλλά έσχατη λύση. Τρίτον, ότι αν όλα εξελιχθούν ομαλά στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα και στην ψήφιση των γνωστών μέτρων, διάθεση κατανόησης και «βαθμονόμησης» του Μνημονίου, λόγω εκτάκτων συνθηκών, υπάρχει. Σε πρώτη φάση, η βαθμονόμηση αυτή θα μπορούσε να περιλαμβάνει την προσαρμογή του προγράμματος σε πιο «φιλικά προς την ανάπτυξη» μέτρα, τα οποία προς το παρόν αναζητούνται, και την παροχή μικρής παράτασης. Σε δεύτερη φάση, θα μπορούσε να συζητηθεί και το ενδεχόμενο νέας αναδιάρθρωσης.

 

Kathimerini (του Ν. Χρυσολωρα), planet-greece